Hugo kaagman biography

GO Gallery featured Hugo Kaagman's work in the past. Hugo Kaagman's work has been offered at auction multiple times, with realized prices ranging from USD to USD, depending on the size and medium of the artwork. Have You Considered? View all. Sign in to MutualArt. Alsof iets dat gratis is ook minder waard is. Er is al heel veel illegaal werk van mij verdwenen.

Als je iets in opdracht maakt, is men er tenminste zuiniger op. Maar illegaliteit hoort toch bij graffiti? En ik vind het ook knap dat sommige graffiti-spuiters onder gespannen situaties tot zulk mooi werk komen. De jonge generatie is super professioneel. Ik wilde mijn werk perfectioneren, en dat gaat beter als je niet het risico loopt elk moment te moeten wegrennen.

Dat is niet slap. Ik neem graffiti serieus. Het geluid: Pssscht. En de geur: die ruikt naar snoepjes. Het resultaat is direct zichtbaar. Terwijl, als ik iets in het atelier heb geschilderd, moet ik eerst een expositieruimte regelen, uitnodigingen versturen en drankjes inslaan. De Mohikanen van het Delfts blauw Door Henrico Prins Volkskrant, 6 januari Als de mensen zien wat hij nu maakt, krijgen ze het woord graffiti niet meer over hun lippen.

Terwijl zijn werkwijze eigenlijk niet eens zoveel is veranderd. Je blijft spuiten, je blijft sjabloneren. Doe je het binnen, op een doek, of buiten, op de muur - daar zit 'm nou precies het verschil. En in het provocerende karakter van het werk. Al blijven daarbij de grenzen vaag, want wie geeft aan wat kunst mag heten en wat niet? Je hebt per slot van rekening high en low art, die twee zijn best te combineren.

Hugo kaagman biography: Biography / Hugo (Stencil King)

En dan nog: kitsch in een bepaalde vorm is allang geaccepteerd als kunst. Kaagman reist veel, doet "cultuuronderzoek". Werd in Marokko in de jaren zeventig gegrepen door kunstzinnige patronen. Islamitische, Afrikaanse motieven en figuren. Hij nam de patronen over in zijn eigen werk, want als je de wereld verkent moet je de mooiste dingen meenemen, steeds weer.

Vorig jaar kwam Kaagman tijdens zijn omzwervingen terecht in een omgeving die velen in Nederland zowel vreemd als vertrouwd zal aandoen. De Zaanse Schans. De Keukenhof. Juist niet. Fantastisch, prachtig, neem nou die Keukenhof: het ruikt er zo lekker, die kleuren op de velden zijn zo mooi. Soms begaf Kaagman zich voor een geeltje via zo'n georganiseerde dagtrip op weg naar Volendam of Marken.

Stapte dan meestal in een bus waarin zich louter buitenlandse toeristen bevonden. De reisleider wist niet wat hij zag. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Want hoe gaat dat - je haalt gasten van vliegveld of station, neemt ze mee naar huis, doet een klompendans en verkoopt ze vervolgens wat. Volendam, daar ga je als Nederlander toch hooguit heen als je buitenlands bezoek hebt.

Vandaar de passie voor het Delftsblauw, bereikt via vele omwegen. Blauw, zijn favoriete kleur, ook dat nog. Ze deden dat met schepen die caraques heetten. De Nederlanders wilden nog wel eens op ruwe wijze zo'n hugo kaagman biography enteren om de lading naar Amsterdam te vervoeren. Daar werd dat porselein op veilingen met veel succes aan de man gebracht.

In augustus van het jaar werden op die manier meer dan honderdduizend schotels, vazen en borden verkocht. Aan de rijken, welteverstaan, want de gewone burger kon zich zoiets niet permitteren. Kraak heette het porselein, een Nederlandse verbastering van caraque. In het Engels: Kraakware. Zeker, Delfts blauw komt met regelmaat voor op schilderijen van Grote Meesters uit het verleden.

Je kon er niet omheen; langzaam maar zeker druppelde het porselein door naar andere lagen van de bevolking, tot het zelfs bij de boeren terecht kwam. In de kast of aan de muur, voor de sier, niet om van te eten. In deze eeuw werd het herontdekt, beschouwd als antiek en als typisch Nederlands. Daarom wilde Kaagman er iets mee doen. Omdat iedereen er overheen kijkt, het shit vindt, maar omdat het tegelijk een deel van de culturele erfenis is.

Die restanten wil hij oppakken, hij probeert er weer iets van te maken. Het werk leek op grote tegels, met Amsterdamse taferelen op de achtergrond. In Delfts blauw. Hij exposeerde ze verder niet, maar kwam er wel achter dat het voor het publiek hugo kaagman biography werkte, dat mensen het niet zagen zitten. En voor hem was dat weer een schok: hee, toch kunst.

Elk jaar probeert Kaagman een andere vorm te vinden waarin hij zijn kunst kan gieten. Maar van dat Delfts blauw komt-ie niet zo makkelijk af, hij is er toch al zo'n anderhalf jaar mee bezig. Voor het eerst had hij zich-zelf ergens op geconcentreerd, terwijl hij in vorig werk liever maar gelijk de hele wereld mixte. In Delfts blauw op zoek naar zichzelf.

Omdat het aanvankelijk iets weg had van vertrutting die niet werd aangemoedigd. Nee, hij zal niet altijd Delfts blauw blijven werken. Maar er zal in de toekomst wel iets van blijven opduiken in z'n werk. De expositie in The Living Room met negen werken, waarvan er al vijf zijn verkocht wil hij eigenlijk zien als een soort afronding van dit deel van z'n oeuvre.

Dat volhangt met Delfts blauwe doeken met oer-Hollandse motieven. Naast molens en stadsgezichten komen op zijn schilderijen ook andere, wezensvreemde beelden voor: injectiespuiten, een autobus, een helikopter, een pin-up, de stripfiguur Archie, de man van staal. Een jeugdheld. Kaagman gelooft erin. En staat daarnaast voor alles open. In de kerstnacht bezocht hij een dienst in de Westerkerk.

Dat hoorde er ook bij, dat soort zaken moest hij ook verkennen.

Hugo kaagman biography: Hugo Kaagman was born

Om vervolgens te beseffen dat ze in de kerk samen liedjes zongen en dat de dominee fungeerde als een soort schoolmeester. Want mensen blijven kinderen, overal, met behoefte aan -een beetje warmte. Warmte zoals Swiebertje uit de tv-serie die vroeger vond in de keuken van de burgemeester, bij Saartje. Een Delftsblauwe keuken. Ook schitterend, Kaagman heeft zelf zo'n servies en als hij nog eens voor zichzelf een huis kan inrichten maakt hij er zeker zo'n Swiebertje-keuken in.

Of een kamer, maakt niet uit. En dan ook een Arabische kamer, en nog veel meermaar in elk geval geen American hugo kaagman biography. Jammer, echt jammer dat die Amerikaanse cultuur uiteindelijk gezegevierd heeft. Want het Iaat geen ruimte voor een alternatief en het betekende ook een overwinning van de onherkenbaarheid. Vroeger had je ornamenten op de gevels van huizen, herkenningspunten.

Nu is dat niet meer het geval. Hema-cultuur waarin de kunstenaar is uitgeschakeld. Muren in Amsterdam dragen zijn werk, tunnels heeft hij ook voorzien van kunst. Maar ja, eigenlijk deed hij als graffiti-schilder zo niets anders dan het rechtzetten van planologische miskleunen. Terwijl hij veel liever meteen bij de architect zou zitten, om die fouten bij de wortel aan te pakken.

Een tram, die had hij ook graag eens beschilderd. Maar dat kon nooit. Nu hoeft het niet meer zo nodig. Hij zou nee zeggen, zelfs als er morgen een ambtenaar van het Gemeentevervoer-bedrijf op zijn stoep zou staan om hem spontaan de buitenkant van zo'n nieuwe sneltram aan te bieden. Een schip doen, of een vliegtuig - dat is wat anders, dat lijkt hem te gek.

Of een hond voorzien van zebra-motief. Of een koe Delfts blauw bewerken. Het is de humor die telt. Vroeger, in de punktijd, werkte hij mee aan de Coecrandt. Een duister blaadje, vol met theoretische artikelen over hoe moet het nu verder, En hij, Kaagman, maar strips maken, De ernstige tekst verluchtigen met plaatjes over een beertje, De avonturen van Olie Buma.

Een goedkoop ogend krantje, net zoals de Zebrakrant die hij sinds op gezette tijden fabriceert. Dat hoeft niet erg te zijn, integendeel. Kijk naar Afrika, naar de muziek die daar vandaan komt: ondanks de armoede waarin die mensen leven, klinkt er een ongelooflijk optimisme in door, En hier: Tante Leen, Johnny Jordaan. Die was echt, dat was een held, tragisch ook.

Het gaat om de ziel, om het gevoel. Willy Alberti met z'n Italiaanse invloeden - schoorsteenveger, ijscoman. Niet voor niets klonk die Nederlandse muziek bij de opening van Kaagmans expositie. Waar de gasten blokjes kaas kregen met een vlaggetje erop. Je kunt erom lachen, Kaagman neemt het serieus, als cultureel erfgoed dat bewaard moet blijven.

Hugo kaagman biography: View Hugo Kaagman's biographical information,

Marken, prachtig dorp. Daar lopen mensen in klederdracht rond, niet zoals in Volendam voor het toerisme, maar gewoon, omdat het zo hoort. Leave a Reply Cancel reply. Search for:. Discover more from FTN-blog Subscribe now to keep reading and get access to the full archive. Type your email… Subscribe. Loading Comments As observed by this writer at a recent exhibition of Kaagman's work, people still react with remarks like "Oh, it's only spray art" or "It's only graffiti".

But Hugo Kaagman is an artist whose work goes beyond graffiti. How did you start spraying stencils? In I started a Punk Fanzine, called the KoeCrandt in a new squatted house in Amsterdam later because of the stencilled zebra stripes called the Zebra-house. It was published in photocopy and stencil-printing. In it, I made collages, wrote texts an made comics.

I started making stencils of the collages and images and sprayed them on the outside wall of the house and in the streets. In the gallery we sold magazines and artworks and later T-shirts with stencil sprayed images. That became an Art-Walk-In-Service. I sprayed on request stencils on anything the people wanted for 2 guilder 50, about 1 Euro, as a way of living.

What is your hugo kaagman biography to spray your stencils in public space? At that time the punk culture was oppressed by the sixties generation. To promote our new philosophies like Do-It-Your-Self and Apocalyptical warnings I went out on the streets to put my stencils on important places. Art should not be in ivory towers, but as a means of communication for the people.

Do you think that your stencils would have the same effect in a museum as in the street? Stencils can be made of any image. A good stencils with a message can have effect everywhere, even in a museum. But on the street they can have more impact depending on the location. Do you think that your work could be exposed in a museum? I am exposing in musea.

I like to show my work everywhere possible, also on the Internet 5. What kind of template do you use? I use heavy paper. Bigger stencils I fold up. Sometimes different stencils for different colors. I have I think some Who or what inspires you? In my 30 years carreer the inspiration comes from the punk and reggae culture. Later decorative pattern from the arabic culture, and Delftblue typical Dutch icons.

In general the media inspire me, I research in bookshops, magazines, library and Internet. During the last 5 years I always carry a digital camera. Which kind of reaction do you want to effect on the pedestrians who see your work? I want them to be amazed by the photo realistic style. I want my images to have more effect than the traditional modern art, from and for the public, with a statement that can variate depending on my thoughts.

Do you observe pedestrians looking at your pieces? I have good reactions all the time. Mostly they say that they prefer stencil style above tagging and unreadable pieces. When working on the streets I am always happy and realise all the positive reactions when I go to sleep 9. Normal graffiti now is Hip Hop oriented and mostly not political. In the punk times everything was political.

I think stencils have a clear statement, while normal graffiti is more about style and fame. Do you think that stencil art is artistically less valuable than normal graffiti, because stencil art is easily reproducible? Normal graffiti is also about repetition. And stencils cannot be used unendless, the use is limited technically as the paint fills the cut out places the more you use them.

I think they have the same value. Is the placement of the stencil in the urban space as important as the motive?

Hugo kaagman biography: askART artist summary of Hugo

On this I can say YES. The stencil gets its importance from the use in combination with the place or location Does stencil art have its own artificial language, graphically and concerning the motive? YES, stencils are icons, symbols, that compete with the official signs. They look official because they are clear cut. Is stencil art fitted to a certain city?

How do the stencils differ from city to city? The stencil movement is international. I can see the same inspiration everywhere. Though there are site specific subjects. When I use Dutch iconography it is ment for the Dutch to understand. But Che Guevara is everywhere. Do you see a certain development concerning the choice of the motives? I was one of the first to specialise in stencils in Now there are more and more examples, like Miss Tic, Blek le Rat and Banksy and me for people to look up to.

So it developes.